กล้วยป่า
กล้วยป่าเป็นกล้วยชนิดหนึ่งซึ่งมีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นต้นตระกูลของกล้วยที่รับประทานได้ในปัจจุบัน ร่วมกับกล้วยตานี ถูกเพาะปลูกโดยมนุษย์ครั้งแรกเมื่อ 8000 ก่อน เป็นพืชชนิดแรกที่มนุษย์นำมาปลูกเลี้ยง
กล้วยป่ามีชื่อพื้นเมืองอื่นอีกดังนี้: กล้วยไข่ (กลาง,เหนือ) กล้วยเถื่อน (ใต้) กล้วยเถื่อนน้ำมัน (ใต้) กล้วยลิง (อุตรดิตถ์) กล้วยหม่น (เชียงใหม่) และปิซังอูตัน (มลายู ปัตตานี)
ลักษณะพืช
พืชล้มลุก มีลำต้นเทียมสูง 2.5-3.5 เมตร ขนาดผ่าศูนย์กลางประมาณ 15 ซม. กาบลำต้นมีนวลเล็กน้อย ใบเป็นใบเดี่ยว รูปขอบขนาน ขนาดกว้าง 40-60 ซม. ยาว 2-3 เมตร ชูขึ้นค่อนข้างตรง ก้านใบสีชมพูอมแดงมักมีประ ดอกออกเป็นช่อเอนคล้ายงวง ส่วนปลายเป็นปลีลักษณะทรงกระสวย ใบประดับรูปไข่กว้างค่อนข้างยาว ปลายแหลม ด้านบนสีม่วงอมแดง มีนวล ด้านล่างที่โคนสีแดงจัด เมื่อเปิดจะม้วนงอออก ภายในมีแถบเกสรที่เรียงตัวคล้ายนิ้วมือหรือหวี ไม่ซ้อนมากหลายชั้น จะบานจากส่วนโคนปลีลงมาหาปลายช่อปลี ผลเป็นหวี ผลเดี่ยวรูปทรงกลมแกมขอบขนาน โคนมน ปลายสอบ โค้งงอเล็กน้อย ผลมีเนื้อบาง สีขาว รสหวาน ภายในมีเมล็ดเรียงอัดแน่นจำนวนมาก สีดำ ผนังหนา แข็ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น